Żuków
Pod koniec XVII wieku Żuków posiadał
Adam Franciszek Lasocki. Oddał dobra wraz z m.in. Brzezinami synowi Antoniemu.
W XVIII wieku siedziba vicestarosty grodu sochaczewskiego, byłego targowiczanina,
prezesa sądu Apelacyjnego w Księstwie Warszawskim, senatora i kasztelana
Królestwa Polskiego, Jerzego Bończy Skarżyńskiego. Folwarkiem w Żukowie
na przełomie XIX i XX wieku gospodarowali Chylewscy. W 1827 roku znajdowało
się 21 domów zamieszkałych przez 278 osób. Na początku XX wieku stanowił
własność Bolechowskich. Majątek posiadał Bolesław, syn Feliksa. Ożeniony
był ze Stefanią Garbolewską herbu Sulima. W latach 1918-1939 Żuków stanowił
własność Węgrzyckich.
Dwór został wzniesiony dla rodziny
Chylewskich. W 1916 gruntownie został przebudowany. Po drugiej wojnie światowej
mieściła się w nim szkoła podstawowa. Obecnie pozostaje własnością p.Głowacz.
Został
zbudowany w stylu barokowo-klasycystycznym. Jest to dwór murowany, otynkowany
i boniowany. Parterowy budynek posiada portyk złożony z kolumn toskańskich
jest wzmocniony filarami. Podtrzymują one taras pierwszego piętra, zwieńczony
trójkątnym frontonem. Przy elewacji bocznej przybudówka
na planie kwadratu. Dwuspadowy dach z lat dwudziestych XX wieku kryty jest
dachówką. Rzut parteru budynku dworskiego założonego na planie prostokąta
przedstawia poniższy schemat.
Plan poziomy dworu w Żukowie
Dwór otacza park
krajobrazowy. Zaprojektował go Walerian Kronerberg około roku 1900. Obecnie
zobaczyć można jedynie pozostałości parku.
 |
 |
| dwór od frontu |
od ogrodu |
Strona Główna