Szczytno

Szczytno
    Pierwsza informacja pochodzi z XV wieku. Mikołaj, sędzia sochaczewski rozstrzyga w 1402 roku spór między dziedzicami częściowymi Szczytna, a szlachtą ze wsi Orły o granicę idącą koło bagien. Szczytno w XVII wieku należało do dóbr strzyżewieckich, które posiadali Łayszczewscy. W latach dwudziestych XIX stulecia Szczytno posiadał Jerzy Zembrzuski. Mieszkały wówczas 193 osoby w 15 domostwach. W roku 1840 należał do Jana Vettera, następnie do Hennebergów. W 1885 roku folwark rozciągał się na 1233 morgach, w tym posiadał 924 morgi gruntów ornych i ogrodów, 30 mórg łąk, 49 mórg pastwisk, 201 mórg lasów. Znajdowało się 11 budynków murowanych, 8 drewnianych oraz wiatrak. Na początku XX stulecia stanowił własność Władysława Twardowskiego. Do 1939 roku gospodaruje majątkiem Bojasiński.
    Dwór wzniesiony został dla Jerzego Zembrzuskiego w 1824 roku. Był to budynek drewniany, z którego w chwili obecnej pozostała parterowa część środkowa. W drugiej połowie XIX stulecia został przebudowany. Dobudowane zostały do drewnianej części środkowej budynki murowane. Z lewej strony dostawiono część piętrową, zaś z prawej parterową. Po drugiej wojnie światowej lewa część budynku została przebudowana i adaptowana na mieszkania. Obecnie znajduje się w mocno zdewastowanym stanie.
    Dom posiada cechy klasycystyczne. Zbudowany jest na planie prostokąta. Od frontu drewnianej części środkowej zwraca uwagę ganek, zwieńczony trójkątnym frontonem. Posiada dwutraktowy układ pomieszczeń. Dwuspadowe dachy kryte są eternitem.
    Wokół budynku dworskiego występują pozostałości parku krajobrazowego.


dwór od frontu	od ogrodu	przybudówka

Strona Główna