Kawęczyn
    W XVI stuleciu Kawęczyn podzielony był na trzy działy należące do: “Gumowska, 1/4 łana, Jacobi Oblak, 1/2 łana, Lucae Mikołajewski”. W XIX wieku prawdopodobnie folwarki Kawęczyn, Szymanów, Strugi i Jeżówka stanowiły całość. W 1827 roku znajdowało się w Kawęczynie 132 mieszkańców w 14 domostwach. Pod koniec wieku majątek obejmował 576 mórg gruntów, z czego na ogrody i grunty orne przypadało 444 morgi, łąki 36, lasy 71. Budynków murowanych znajdowało się 6, drewnianych zaś 4 . Około 1900 roku Kawęczyn był w posiadaniu rodziny Kronenbergów. W roku 1920 objęła majątek rodzina Brudzińskich. W okresie międzywojennym dobra w Kawęczynie posiadał jeszcze Skarżyński, a od 1937 roku Zygmunt Berowski.
    Pierwotny dwór wymieniony został w dokumentach w roku 1809. Zimą z 1811/1812 znajdowała się tutaj zimowa kwatera 2 batalionu 6 pułku kampanii pieszej armii Napoleona. Obecny budynek zbudowany został przed 1880 rokiem. Po II wojnie światowej stał się własnością Stacji Oceny Odmian.
    Obecnie jest budynkiem bardzo zaniedbanym. Założony został na planie wydłużonego prostokąta. W dworze występuje dwutraktowy układ pomieszczeń. Zbudowany jest z czerwonej cegły, otynkowany. Jest to budynek parterowy. Do elewacji frontowej dobudowano ganek. Od strony ogrodu posiada wgłębny portyk. W lewej części elewacji występuje dobudówka pokryta dachem dwuspadowym. Naroża budynku zaakcentowano pilastrami. Dom przykrywa dach naczółkowy.
    Do dworu wiodła aleja, pierwotnie wysadzona świerkami. W kierunku Strug wiedzie natomiast aleja lipowa. Obecnie istnieją tylko pozostałości dawnego parku, który założył Zygmunt Berowski. Znajdują się jesiony, klony, modrzewie.
dwór od frontu od ogrodu

Strona Główna