Czerwonka
    Od XVI wieku Czerwonka należy do dóbr królewskich. Lustratorzy szesnastowieczni opisują ten obszar w następujący sposób: “Tylko dwoje pola na gruntu, ale bardzo dobrego, też cebulę sieją na polach jako i na Sochaczewie. Jest w tej wsi włók osiadłych, ku zamkowi należących 28, na których siedzi kmieci 36 ... Jest w tej wsi folwark zbudowany na włóce pusty między kmiećmi”. W drugiej połowie XVIII wieku zamieszkiwało Czerwonkę około 60 osób. Można to szacunkowo wyliczyć z wykazu pogłównego z 1674 roku, przyjmując, że każdy mieszkaniec płacił około jednego florena. Folwark ówczesny był bardzo ubogi, o czym świadczy opis: “budowanie w niej nie masz żadnego, tylko izba jedna folwarkowa, do tego stodoła nowa, także obora, chlewy wedle potrzeby”. Posiadłość w Czerwonce na początku XIX wieku była własnością Błeszyńskich. Od 1817 roku przez sześć lat gospodarował folwarkiem Jan Nepomucen Toczyski, marszałek powiatu błońskiego. Następnym dziedzicem Czerwonki został Augustyn Radwan, dowódca I pułku piechoty liniowej W.Ks. Michała. W Czerwonce w tym czasie znajdowało się 27 domów oraz 223 mieszkańców. W latach 1843-55 gospodaruje Stanisław Rychłowski, major wojsk polskich. Od 1855 roku majątek stanowił własność Garbolewskich. Został zakupiony przez Kazimierza Aleksandra Garbolewskiego i jego żonę Mariannę z Cottinów za 142500 rubli. W drugiej połowie XIX wieku dobra składały się z folwarków Czerwonka, Czyste, Duranowizna, rozciągających się na 2340 morgach. Folwark Czerwonka posiadał 11 budynków murowanych oraz 18 drewnianych. Mieścił się młyn parowy przerabiający 12000 korcy zboża rocznie, był tartak, olejarnia, gorzelnia, browar, piekarnia, wiatrak. Rozwinięto hodowlę owiec, których pogłowie liczyło trzy tysiące. W 1930 roku właścicielem był Ignacy Garbolewski.
    Dwór został zbudowany na początku XIX wieku dla rodziny Błeszyńskich. W roku 1870 powstała dobudówka. Wnętrza zostały przekształcone podczas okupacji niemieckiej, gdy stanowił siedzibę kreisthauptmanna sochaczewskiego, Hansa Scheu’a. Następnie mieścił się sztab Ericha von den Bacha.
       Po 1945 roku został rozbudowany od strony ogrodowej. W 1972 zmieniono dachówkę na blachę. Po wojnie mieściła się w budynku szkoła rolnicza, obecnie szkoła muzyczna.
Posiada cechy klasycystyczne. Jest budynkiem parterowym, podpiwniczonym. Zbudowany z cegły, otynkowany i boniowany. Poprzedzony portykiem z czterema kolumnami toskańskimi zwieńczona jest trójkątnym frontonem. Otwory okienne ujęte zostały w profilowane obramienia. Wewnątrz ma dwutraktowy układ, z korytarzem i sienią występującą pośrodku. Czterospadowy dach kryty jest blachą.
Występują pozostałości parku krajobrazowego z I połowy XIX wieku. Nosi on imię Ignacego Garbolewskiego. Od południowego-wschodu położona jest obszerna polana. Na skraju parku położony jest staw.
    Posiada cechy klasycystyczne. Jest budynkiem parterowym, podpiwniczonym. Zbudowany z cegły, otynkowany i boniowany. Poprzedzony portykiem z czterema kolumnami toskańskimi zwieńczona jest trójkątnym frontonem. Otwory okienne ujęte zostały w profilowane obramienia. Wewnątrz ma dwutraktowy układ, z korytarzem i sienią występującą pośrodku. Czterospadowy dach kryty jest blachą.
    Występują pozostałości parku krajobrazowego z I połowy XIX wieku. Nosi on imię Ignacego Garbolewskiego. Od południowego-wschodu położona jest obszerna polana. Na skraju parku położony jest staw.
dwór od frontu od ogrodu  z prawej strony

Strona Główna