Brochów
    Najstarsze wzmianki o Brochowie pochodzą XII wieku. Wspominają właściciela tej osady, wojewodę mazowieckiego, Żyrona. W XIII wieku stanowił własność klasztoru czerwińskiego. Właścicielem od roku 1304 został rycerz Jan Sówka, herbu Prawdzic, któremu Brochów nadał książe mazowiecki Bolesław II . W XIV wieku wsią zarządzał Andrzej, syn Nasiegniewa, używający nazwiska Brochowski. Andrzej brał udział w bitwie pod Grunwaldem, za co król powierzył mu krzyżacki zamek Morąg. Folwark liczył 6 1/2 łana gruntu oraz zamieszkiwało go 9 zagrodników. W rękach jego potomków dobra pozostawały ponad trzy wieki. Na początku XVII wieku właścicielem Brochowa był wojski sochaczewski Piotr Brochowski. W latach sześćdziesiątych XVII wieku przeszły na własność rodziny Lasockich, poprzez małżeństwo Agnieszki Brochowskiej z Olbrachtem Adrianem Lasockim herbu Dołęga. Był on wówczas sędzią, starostą wyszogrodzkim a następnie kasztelanem i senatorem. Posiadał duży majątek, w tym miasto Brzeziny. Uczynił Brochów ośrodkiem na tyle znacznym, iż uzyskał prawa miejskie w roku 1667. Olbracht Adrian zmarł w 1693 roku.. Jeszcze za jego życia dobra brochowskie przejął jego syn Adam Franciszek. Był on starostą, a następnie podkomorzym zakroczymskim. W wieku XVIII dobra posiadał Paweł, chorąży sochaczewski, zmarły w 1748 roku. Po nim dobra przejął Roch Lasocki, działacz konfederacji barskiej, poseł sochaczewski na sejm Czteroletni. Był marszałkiem sejmiku sochaczewskiego, posłem na sejm konwokacyjny oraz miecznikiem sochaczewskim. W 1787 roku otrzymał urząd podkomorzego sochaczewskiego. Zmarł tydzień po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja. W Brochowie mieszkało wówczas około 160 osób, co szacunkowo można obliczyć z wykazu pogłównego. W I ćwierci XIX majątkiem gospodarował Jan Nepomucen Lasocki wraz z żoną Franciszką Mniewską. W roku 1827 znajdowało się 47 domów oraz 318 mieszkańców. Pod koniec wieku XIX wieku dobra posiadał Jan Paweł Stanisław Lasocki, ożeniony z Heleną Orsetti - córką właściciela Oporowa. Był on sędzią pokoju powiatu sochaczewskiego oraz posłem na sejm.Po jego śmierci folwark przeszedł na najstarszego syna - Andrzeja. Był to ostatni właściciel z tego rodu. W roku 1931 majątek został zlicytowany i zakupiony przez Franciszka Zdzisława Malanowskiego.
    Dwór w Brochowie powstał po roku 1820. Pierwszymi lokatorami byli Jan Napomucen Lasocki i jego żona Helena. W latach 1886-1890 zostaje rozbudowany przez Jana Lasockiego. Podczas pierwszej wojny został w znacznym stopniu zniszczony. Ostateczne zniszczenia budynku nastąpiły po roku 1945. Zamieszkiwali w nim okoliczni chłopi, rujnując go stopniowo. Dwór pozbawiono w latach siedemdziesiątych stropu i dachu. Pod koniec lat osiemdziesiątych zaczęto budować dwór według projektu Bieleckiego i Heymera. W znacznym stopniu jest to rekonstrukcja budynku z początków XIX wieku.
    Budynek nie posiada cech stylowych. Jest to dwór murowany parterowy z dostawioną poprzeczną częścią parterową. Bryła budynku jest prosta, powstała na planie prostokąta. Ganek zwieńczony trójkątnym frontonem poprzedza główne wejście. Z boku frontowej elewacji znajduje się drugi prostokątny ryzalit. Posiada boniowane naroża. Uzupełnieniem są żeliwne, ozdobne balkony. Budynek pokryty jest dachem dwuspadowym.
Dwór od frontu od ogrodu z lewej strony z prawej strony/

Strona Główna